دو نوع سخنران وجود دارد. دسته اول آنهایی که از صحبت کردن در جع می‌ترسند و دسته دوم آنهایی که دروغ می‌گویند!

                                                                                                                                                مارک تواین

۵ نکته برای کاهش ترس از صحبت کردن در جمع | آیا می‌دانستید بر اساس آمارهای منتشر شده در روزنامه وال استریت ژورنال ” ترس از صحبت کردن در جمع ” بزرگترین ترس مردم آمریکاست؟!  و این آمار وقتی جالبتر می‌شود که بدانیم ترس از مرگ در رتبه دوم قرار دارد!

بله این موضوع حقیقت دارد.” ترس از صحبت کردن در جمع ” قوی تر از #ترس از مرگ، ترس از ارتفاع و ترس از پریدن از هواپیمای در حال #پرواز است.

اگر خوب به آن فکر کنیم می‌بینیم ترس از صحبت کردن در جمع همان ترس از مرگ است؛ مرگ عاطفی. ما خودمان را برهنه و بی دفاع در مقابل خیل افرادی می‌بینیم که به چهره ما خیره شده اند. افرادی که منتظرند ببینند چه حرفهایی از دهان ما خارج می‌شود.

ما تمام زورمان را می‌زنیم که به بهترین شکل حرفهایمان را بزنیم ولی انگار مغزمان یخ زده است و تمام نوشته‌ها همچون خاکستری که با باد ناپدید می‌شوند از روی ذهنمان پاک شده اند. انگار #حافظه مان به تعطیلات رفته و دست و پایمان با لرزیدن بی جا قصد دارند ما را دست بیندازند …

خبر خوب اینست که ما می‌توانیم با بکار گیری یکسری تکنیک‌های آزمایش شده ترس از صحبت کردن در جمع را کاهش دهیم و یک سخنرانی موفق داشته باشیم. آیا دوست دارید این تکنیک‌ها را بیاموزید؟

من ۵ تکنیک برتر را برایتان آماده کرده ام. بیایید نگاهی به آنها بیندازیم:

۱-از خودتان انتظار عالی بودن نداشته باشید:

هیچکس کامل نیست. همه ما این را می‌دانیم. اما نمی‌دانم چرا اکثر افراد انتظار دارند در هنگام سخنرانی بی نقص باشند و حتی کوچکترین اشتباهات -که حتی سخنرانان بزرگ نیز گاهی آنها را مرتکب می‌شوند -را هم به خودشان نمی‌بخشند. اما فرق یک فرد تازه کار با یک سخنران بزرگ اینست که سخنرانان بزرگ به خودشان سخت نمی‌گیرند و اگر اشتباه کنند خودشان را بخاطر این اشتباه شکنجه نمی‌کنند چون آنها این نکته طلایی را می‌دانند: مخاطبان بیشتر اشتباهات را متوجه نمی‌شوند!

چرا؟ چون این سخنرانی هر چه که باشد، به اندازه ای که برای شما اهمیت دارد، برای مخاطب اهمیت ندارد لذا هیچوقت مخاطبان صد در صد توجهشان را روی سخنرانی یا سخنران نمی‌گذارند. لذا به خودتان لطف کنید و انتظار کامل بودن نداشته باشید.

۲-سخنرانی را به عزت نفستان گره نزنید:

توانایی حرف زدن در جمع در بهترین حالت، یک ویژگی از هزاران ویژگی خوبی است که یک فرد می‌تواند بدست آورد. حتی اگر کسی این ویژگی را نداشته باشد هم می‌تواند انسان موفق و مفیدی باشد لذا عزت نفس خود را به آن گره نزنید. اگر از سخرانی کردن در جمع می‌ترسید بدانید که تنها نیستید. من بسیاری افراد باهوش و تحصیلکرده را می‌شناسم که وقتی جلوی حتی ۳ نفر حرف می‌زنند صدای بهم خوردن دندانهایشان را از بیرون سالن می‌توان شنید (اصطلاح) و برعکس خیلی‌ها را می‌شناسم که آنقدر راحت در جمع حرف می‌زنند که انگار از مادر سخنران زاده شده اند ولی تنها حسن شان در زندگی همین است؛ که حرف بزنند!

پس بدانید سخرانی و حرف زدن در جمع یک مهارت است که می‌توان آن را کسب کرد نه بیشتر.

۳-از اضطراب خود متنفر نباشید:

بروس اسپرینگستین – شاعر و خواننده مشهور آمریکایی – در خاطراتش می‌نویسد: من متوجه شدم وقتی قبل از اجرا استرس نداشته باشم نمی‌توانم به خوبی وقتی که استرس دارم اجرا کنم. اسپرینگستین یکی از افرادیست که آموخته چگونه انرژی ضطراب خود را در جهت جذابتر شدن اجرایش استفاده کند.

کسانی که اعتماد به نفس کافی برای صحبت کردن در جمع را ندارند دچار اضراب می‌شوند و هنگامی که قبل از سخنرانی به این اضطرابی که در انتظارشان است فکر می‌کنند، اضطرابشان افزون می‌شود.

عصبی بودن قبل از سخرانی بخاطر ترشح آدرنالین است. آدرنالین به ما انرژی می‌دهد. سخنرانان مشهور می‌دانند چگونه این عصبی بودن به سخنرانی شان هیجان، کاریزما و اشتیاق می‌دهد پس اضطراب اساسا چیز بدی نیست.

۴-از حفظ کردن کلمه به کلمه مطالب بپرهیزید:

بجز در مواردی که قرار است شعری را بخوانید یا آماری را اعلام کنید، در موارد دیگر نیازی نیست چیزی را حفظ کنید. تلاش برای حفظ کردن مطالب و از آن مهمتر، بیادآوری آنها در آن شرایط سخت، تنها به اضطراب شما دامن می‌زند؛ مخصوصا اگر یک کلمه کلیدی را بیاد نیاورید!

۵-از روخوانی کردن بپرهیزید:

از روخوانی کردن یک سخنرانی از روی یک متن بپرهیزید زیرا خواندن با حرف زدن تفاوت بسیاری دارد زیرا بسیاری از مفاهیمی که قرار است شما به مخاطبتان برسانید از طریق زبان بدن و زیر و بمی صدا منتقل می‌شود که روخوانی کردن این موضوع را مختل می‌کند و باعث می‌شود مخاطب نتواند پیام شما را بخوبی درک کند. حتی پژوهش‌ها نیز نشان داده آندسته از نامزدهای ریاست جمهوری که سخنرانی هایشان را از روی کاغذ می‌خوانند شانس کمتری برای رای جمع کردن از مردم دارند. لذا کاغذها را فراموش کنید.

در نهایت دوست دارم یادآوری کنم ترس از صحبت کردن در جمع یک مسئله عادیست و حتی سخنرانان بزرگ نیز از آن بی بهره نیستند؛ تنها تفاوت سخنرانان خوب و بد در نحوه برخورد با آن است.

نویسنده: دکتر پرستون نی

نویسنده، سخنران و استاد دانشگاه کالیفرنیا

منبع: PSYCHOLOGY TODAY

مترجم: حمید ابراهیمی زاده